Najciekawsze wyroki i interpretacje w sprawie VAT
Uregulowanie należności przez inny podmiot zwalnia dłużnika z obowiązku korekty VAT w ramach ulgi na złe długi.
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 października 2019 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.373.2019.2.SJ)
Stan faktyczny i stanowisko podatnika
Spółka A prowadziła działalność handlową na zasadach franczyzy. Wynajmowała lokal od spółki B, a większość towarów handlowych nabywała od spółki C. Spółka A zaprzestała prowadzenia działalności handlowej i przestała dokonywać płatności z tytułu najmu (choć umowa najmu lokalu nadal obowiązywała). Następnie podpisano porozumienie trójstronne pomiędzy spółkami A, B i C, na mocy którego spółka C zobowiązana została do zapłaty zobowiązania spółki A wobec spółki B z tytułu czynszu najmu. Spółka C takiej zapłaty dokonała.
W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy spółka A powinna dokonać korekty VAT naliczonego, w związku z tzw. ulgą na złe długi (ponieważ to nie ona dokonała zapłaty). Spółka A zwróciła się z wnioskiem o potwierdzenie jej stanowiska, że w tej sytuacji nie musi korygować VAT w ramach ulgi na złe długi.
Stanowisko organu podatkowego
Organ podatkowy przypomniał, że zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały uregulowane w art. 89a i 89b ustawy o VAT (tzw. ulga na złe długi). Z tych regulacji wynika, że wierzyciel może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju (a dłużnik - musi skorygować odliczony VAT), gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Korekty tej dokonuje się po spełnieniu określonych warunków wskazanych w ustawie o VAT.
Jak podkreślił organ podatkowy, obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku bez względu na to, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie, tzn. czy wykorzystał możliwość odzyskania zapłaconego do urzędu podatku VAT po wystawieniu faktury, która nie została uregulowana przez kontrahenta (dłużnika). Natomiast termin "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca, jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata), uregulowanie należności przez osobę trzecią. Przez termin "uregulowanie" należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującego wygaśnięciem zobowiązania. W interpretacji czytamy:
"(...) Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "uregulowania" należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju. (...)
Termin "należność uregulowana w jakiejkolwiek formie" obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony. Oznacza to, że nabywca towarów i usług może dokonać płatności w dowolnej formie, która spowoduje wygaśnięcie roszczeń dostawcy bądź usługodawcy do zapłaty ceny za towary lub usługi. Ponadto, należność nie musi zostać uregulowana tylko i wyłącznie przez dłużnika - może ona zostać uregulowana również przez podmioty trzecie (...)"
W konsekwencji powyższego, organ podatkowy uznał, że spółka A nie była zobowiązana do dokonywania korekty VAT w ramach ulgi na złe długi z faktur, za które płatności dokonał podmiot trzeci, bowiem w tym przypadku przepis art. 89b ustawy o VAT nie ma zastosowania.
Comments